Beeldt u zich even de volgende situatie in : u rijdt met de auto op een buitenlandse autostrade. U ziet een verkeersbord dat een maximumsnelheid van 80 km per uur aangeeft. U hebt geen flauw idee of er hier flitspalen staan en of er een trajectcontrole is of hoe hard de handhaving hier is. Dus, wat doet u? Inderdaad, u haalt de voet van het gaspedaal en gaat van 120 naar 80. Maar tijdens de volgende minuten gebeurt dan het volgende : u wordt zowel links als rechts voorbijgestoken door auto's, vrachtwagens en motorfietsen die zich geen fluit aantrekken van dat bord. Ze zoeven u aan 120 km per uur en sneller voorbij. Wat doet u nu? Als u heel eerlijk bent, dan zult u met mij toegeven dat we dan het gaspedaal weer dieper zullen induwen en met de rest mee zullen gaan. De kracht van de mensen rondom u is groter dan die van het verkeersbord. "Hier mag dat dus.", zult u denken.
Hetzelfde fenomeen doet zich voor in een bedrijf als we het over absenteïsme hebben. Je kunt nog zoveel regels en afspraken hebben, als er geen algemene handhaving is, dan blijft eenieder zijn zin doen. Nieuwe werknemers die misschien in hun vorige bedrijf precies konden beoordelen wanneer het nodig was om thuis te blijven en wanneer het kon om toch te gaan werken of thuis te werken, doen dat nu soms niet meer. Ze passen zich aan aan het gedrag van de nieuwe collega's. Daarom is het in een aanwezigheidsbeleid het van het allergrootste belang dat er een mentaliteitswijziging komt en die komt er alleen als uw leidinggevenden worden overtuigd van de impact van hun acties. En vooral om die systematisch vol te houden. Belangrijk : die acties zijn gesprekken en niet het uitsturen van controle-artsen.
Comments